19. Efektywne uczniostwo

Posted by Alex Georgiev on 11 sierpnia, 201617 lutego, 2018

Co i dlaczego

W Ewangelii Jana 17 Jezus powiedział: „Jak Bóg mnie posłał na świat, tak Ja ich posyłam”. Te słowa skłaniają nas do tego, by głębiej przyjrzeć się życiu Chrystusa. Otrzymaliśmy misję, która będzie podobna do misji naszego wspaniałego Zbawiciela. W swych ostatnich słowach w Ewangeliach Chrystus podkreślił jeden z elementów tej misji. Nakazał swoim naśladowcom czynić uczniów.

Ponieważ kochamy Jezusa, mówimy: „Boże, jeśli tego chcesz, jeśli to jest sposób, w jaki poślesz mnie do świata, zrobię to!”. Potem musimy odpowiedzieć na pytanie: Jak? Jaki jest najlepszy sposób na prowadzenie kogoś w uczniostwie? Co jest istotą tego zadania? Jak mogę ocenić, czy wykonuję je dobrze? Teraz skupimy się na tych pytaniach.

Staramy się zrozumieć, jak prowadzić innych we wzroście przez naśladowanie przykładu Jezusa. Staramy się dowiedzieć, jak zachęcać naszych uczniów, by podejmowali kroki wiary, których rezultatem będzie wzrost i duchowa dojrzałość.

Nauka ze Słowa

Przyjrzymy się trzem tekstom, w których będziemy obserwować Jezusa, mistrza w prowadzeniu innych we wzroście, jak pracuje ze swoimi uczniami.

Przeczytaj Mateusza 4:18-22

Kliknij tu, by przeczytać fragment.

Opisz celowe działanie Jezusa, jakie widzisz w tym fragmencie.

Ewangelie zostały napisane, aby opowiedzieć nam historię Jezusa, Baranka Bożego, który gładzi grzech świata. Autorzy tych ksiąg nie starali się wydestylować zagadnienia uczniostwa i przedstawić go jako procesu łatwego do naśladowania, złożonego z kilku kroków. Zamiast tego pokazują nam uczniostwo w działaniu. Wiele mówiące jest to, że w Ewangelii Łukasza pierwszą rzeczą, jaką zrobił Jezus ze swoimi nowymi uczniami było ich nauczanie. Wyjaśnił im sposoby Bożego działania. Pomimo tego, że był tam tłum domagający się uwagi Jezusa, On skupił się na wyjaśnianiu swoim naśladowcom tego, jak działa Bóg.

Kiedy czytamy Ewangelię Łukasza dalej, widzimy, że w rozdziałach 7 i 8 uczniowie odgrywają niewielką rolę. Jest to jak najbardziej właściwe, ponieważ to Jezus jest centralną postacią w tej historii. Wiemy jedynie, że mężczyźni ci zostali z Jezusem. W 7,11 czytamy: „Jego uczniowie szli razem z Nim”. Podążali za Jezusem, patrzyli, jak pracuje, słuchali Jego poleceń i mogli zadawać Mu pytania (8,9). Rozdziały 7 i 8 pokazują działania Jezusa, podczas gdy uczniowie mu towarzyszą. Ich czas z Jezusem był przygotowaniem do tego, co miało nadejść.

Przeczytaj Łukasza 9:1-6

Kliknij tu, by przeczytać fragment.

Po tym, jak uczniowie towarzyszyli Jezusowi i przyglądali się Jego pracy, Jezus dał im zadanie do wykonania.

W jaki sposób Jezus przygotował uczniów do pracy?

Zastosowanie prawdy

Chcąc czynić uczniów, skupiamy nasz wzrok na Jezusie - największym czyniącym uczniów wszechczasów. Staramy się robić to, co On i ufamy Panu, że uzdolni nas do pójścia w Jego ślady.

Nauczanie Słowa

Uczniostwo jest zawsze związane z Bożym Słowem. Nasi uczniowie potrzebują go. Muszą zobaczyć, jak mówi o ich potrzebach, odpowiada na pytania i prowadzi we wzroście w sprawiedliwości. Bez Bożego Słowa nie mamy mądrości ani rozeznania koniecznego do tego, by prowadzić innych.

Wskazujemy naszym uczniom na Słowo Boże, gdzie odkrywamy i doświadczamy tego, że Bóg jest żywy, mówi do nas i nawiązuje z nami relację. Jego Słowo uczy nas, jak myśleć, jak postępować i w co wierzyć. Ci, którzy wzrastają w Panu całkowicie polegają na Jego Słowie.

Nauczanie Bożego Słowa wymaga oddania i przygotowań. Prowadzący dzielą się ze swoimi uczniami tym, czego nauczyli się ze Słowa. Wybierają też kluczowe prawdy, by omówić je ze swoimi uczniami. (Życie modlitewne, świętość, życie napełnione Duchem, nasza pozycja w Chrystusie, panowanie Chrystusa itp.) Materiały polecane do używania w małych grupach mogą być dobrym zródłem dla prowadzącego. (Zobacz Kurs na, i Pomysły na życie - w języku angielskim. Zapytaj kogoś związanego z Ruchem Akademickim Pod Prąd o polską wersję używając zakładki "Kontakt" na głównej stronie kursy Volt.)

Oceniając swoją pracę w roli prowadzącego przyglądamy się temu, czy konsekwentnie otwieramy Boże Słowo z naszymi uczniami, poszukując zrozumienia i wykonując jego polecenia. Jest to dla nas ważne, bo wiemy, że nasi uczniowie potrzebują Bożego Słowa bardziej niż naszych rad.

Budowanie relacji, spędzanie czasu razem

Kontekst uczniostwa Jezusa był relacyjny. Spędzał czas ze swoimi uczniami. Mnóstwo czasu. Później, po Jego wniebostąpieniu uczniowie otrzymali ciekawy dwuznaczny komplement od swoich przeciwników. Choć faryzeusze i przywódcy religijni byli wytrąceni z równowagi ich nauczaniem, nie mogli opisać tych mężczyzn inaczej niż jako „tych, którzy byli z Jezusem” (Dzieje 4,13). Nawet wrogowie Chrystusa zauważyli, jak związek z Jezusem zmienił życie tych, którzy Go naśladowali. W tym relacyjnym kontekście, który stworzył Jezus, Jego uczniowie stali się tacy, jak On.

Apostoł Paweł podejmuje temat budowania relacji w swoim Liście do Tesaloniczan.

Przeczytaj 1 Tesaloniczan 2:7-12

Kliknij tu, by przeczytać fragment.

Opisując więź ze swymi uczniami, Paweł używa obrazu naszych najbliższych relacji - matki i dziecka oraz ojca i jego dzieci. Paweł wybrał obraz intymności, miłości i troski. Z radością ofiarował Tesaloniczanom coś więcej niż tylko „instrukcje”. Dał im swoje własne życie. Ofiarne dawanie naszego czasu i energii jest częścią uczniostwa.

Dzielenie się z drugą osobą własnym życiem jest podstawową cechą uczniostwa. Rozwijanie społeczności wierzących, którzy razem wzrastają jest również bardzo ważne, Wspominamy o tym, ponieważ nie chcemy odmalować obrazu sugerującego, że wzrost zachodzi tylko w relacji dwóch osób.

Studium przypadku

Gdy Janek pierwszy raz usłyszał ewangelię, został przekonany przez Ducha Świętego. Wstyd z powodu grzechu i łaska Chrystusa były tym, czego użył Duch w mocny sposób, by przyprowadzić go do Jezusa.

Nie mając niemal żadnego doświadczenia religijnego, Janek nie miał żadnych oczekiwań związanych z tym, co mogło stać się później. Był po prostu szczęśliwy, że Jezus mu przebaczył. Odczuwał ulgę, że kara za jego grzech została usunięta przez krzyż. Nie wiedział, że może istnieć „kolejny krok.” Nigdy nie myślał o duchowym wzroście ani o służeniu Bogu.

Jacek, który przyprowadził Janka do Chrystusa, wiedział rzeczy, o których ten nie miał pojęcia. Jacek potrafił dostrzec drogę, którą Bóg rozpościerał przed Jankiem. Tak więc Jacek postanowił podtrzymać kontakt. Wpadał do niego do pokoju. Proponował wspólną kawę przed zajęciami. Pojawił się nawet na turnieju salsy, w którym Janek i jego partnerka zajęli trzecie miejsce. Najlepsze ze wszystkiego było to, że Jacek i Janek mieli po turnieju okazję, by rozmawiać o Jezusie ze znajomymi Janka.

Dla Janka było oczywiste, że Jacek to ktoś więcej niż „swój chłopak.” Troszczył się o niego i naprawdę słuchał, kiedy Janek opowiadał o tym, jak jesienią utracił swojego dziadka. Razem czytali różne wersety w Biblii. Jacek zawsze miał jakieś przemyślenia na temat Boga, którymi chciał się podzielić, a co prowadziło do dyskusji.

Przez tę nieustanną interakcję Janek zaobserwował i przyswoił sobie kilka rzeczy, które pomogły mu zrozumieć, jakie powinny być jego „kolejne kroki”. Podobnie jak Jacek, Janek zaczął czytać Biblię i uczyć się wersetów na pamięć. Obserwując Jacka, Janek zaczął dostrzegać drogę, którą mógł podążać.

Na jakie sposoby Jacek “przekazywał nie tylko ewangelię, ale też swoje życie?”

Częścią relacji jest bycie przykładem

Większość ludzi uczy się życiowych lekcji poza szkolną klasą. Uczą się, jak się kulturalnie zachowywać nie przez wysłuchanie wykładu na ten temat, ale przez obserwowanie kogoś obdarzonego taktem. Idea bycia zdyscyplinowanym nie interesuje nas, zanim nie spotkamy kogoś, kto jest zdyscyplinowany i nie zaczniemy szanować jego samego i jego osiągnięć. Dawanie przykładu jest niezwykle skutecznym narzędziem edukacyjnym. To również temat przewodni w uczniostwie.

Nasi uczniowie będą słuchać tego, co mówimy. Będą też patrzeć na to, co robimy. Gdy nasze słowa i działania harmonijnie współgrają ze sobą, zobaczą inspirujący obraz chrześcijańskiego życia. Ważne, by zdawać sobie sprawę z tego, że jesteśmy obserwowani.

Ponieważ Paweł porównał swoją pracę z uczniami do ojca pracującego razem z dziećmi (1 Tes 2,11), obejrzyj poniższy film, który oferuje bliższe spojrzenie na relację pomiędzy ojcem i dzieckiem.

Jak można porównać przesłanie tego filmu a relacją uczniowską?

Włączanie naszych uczniów w Bożą misję

Jezus szybko angażował swoich uczniów w służbę. Dawał przykład tego, co mieli robić, a potem prosił ich, by to zrobili. Chciał, by żyli przez wiarę i ufali, że to On będzie działał przez nich. Rezultat był bardzo zachęcający (Łukasza 10,17-20). Z tego powodu Jezus bardzo się „rozradował” (10,21).

W naszej pracy budowania ruchów kładziemy nacisk na pracę z prostymi, przekazywalnymi narzędziami, tak by nowi uczniowie mogli szybko przyłączyć się do służby. Tak jak Jezus szybko angażujemy naszych uczniów w służbę i pokazujemy im, jak dzielimy się wiarą i prowadzimy nowych wierzących w czasie kolejnych spotkań studium. Potem posyłamy ich, by robili to samo.

Możesz się zastanawiać: „Jak mogę efektywnie włączyć innych w służbę?”. Poniższy proces pomaga nam osiągnąć ten cel. Zaangażowanie ludzi i powierzenie im pracy składa się z czterech kroków:

♦ Dawanie przykładu - demonstracja praktyki

♦ Towarzyszenie - pomóż uczniowi przejść do praktyki

♦ Obserwacja - powierz uczniowi istotne zadanie, obserwuj, zachęcaj i udzielaj informacji zwrotnej

♦ Pozostawienie - zachęć swojego ucznia, by działał bez twojego udziału

Działanie

Z każdym z trzech omawianych obszarów mogą wiązać się konkretne działania. Wybierz dwa z poniższych, które pomogą ci rozwinąć się w roli prowadzącego innych we wzroście.

1. Konsekwentnie wskazuj swojemu uczniowi na Słowo Boże, by usłyszeć Boże wskazówki.

Stwórz 4-tygodniowy „plan nauczania”. Określ, co chcesz studiować i omówić. Przygotuj się do dyskusji prze samodzielne przestudiowanie fragmentów. Uczyń Boże Słowo podstawą waszych interakcji.

2. Buduj silną relację ze swoim uczniem.

Ludzie wyczuwają, jak bardzo nam na nich zależy. Zauważają, gdy podejmujemy dodatkowy wysiłek, by im służyć. Znaczące relacje zawsze wykraczają poza wyznaczony materiał. Dlatego spotkanie w małej grupie studium biblijnego jest ważne, ale nie przekaże pełnego obrazu miłości i troski. W znaczących relacjach wspólnie doświadczamy różnych sytuacji życiowych.

Co możesz zrobić, by wejść w bliższą relację ze swoim uczniem? Jakie doświadczenia możecie dzielić? Jak możecie razem się bawić i włączyć innych w ruch? Jak możesz być częścią życia swojego ucznia tak, by wyrazić zainteresowanie jego światem?

3. Dawaj przykład chrześcijańskiego życia.

Większość ludzi nie ma wielu przyjaciół, którzy z pasją podążają za Jezusem. Nigdy nie widzieli z bliska chrześcijańskiego stylu życia. Bądź takim przykładem dla swojego ucznia! Niech zobaczy, że naśladujesz Chrystusa.

Dziel się otwarcie ze swoim uczniem. Pokazuj praktyki, które są dla ciebie ważne. Wspólnie spędzajcie czas z Bogiem. Niech twój uczeń widzi, jak dokonujesz Bożych wyborów w codziennym życiu. Wiedz, że Bóg użyje niezaplanowanego i nieprzygotowanego czasu, by uczyć twoich uczniów rzeczy, na które ty byś nigdy nie wpadł.

4. Włącz swojego ucznia w służbę.

Pomyśl o jednej osobie, którą chcesz zaprosić, by włączyła się w ewangelizację. Idąc dzielić się ewangelią, pamiętaj o prostym procesie omówionym powyżej:

♦ Dawanie przykładu - demonstracja praktyki

♦ Towarzyszenie - pomóż uczniowi przejść do praktyki

♦ Obserwacja - powierz uczniowi istotne zadanie, obserwuj, zachęcaj i udzielaj informacji zwrotnej

♦ Pozostawienie - zachęć swojego ucznia, by działał bez twojego udziału

Elementy efektywnego uczniostwa

Choć prawdą jest, że uczniostwa nie można sprowadzić do prostej formułki, istnieją podstawowe elementy, które je umacniają. Cztery z nich zostały wymienione w tej lekcji.

Włącz swojego ucznia w służbę

Uczniostwo jest aktywne, oparte na wierze. Pociąga za sobą dynamiczne przejawy posłuszeństwa. Wygodne uczniostwo skupia się na osobistych rozmowach i omawianiu „założeń” wiary. Biblijne uczniostwo sprawdza te założenia w działaniu. Musimy pamiętać, że nasi uczniowie będą prawdopodobnie robili ze swoim uczniami to, co my robiliśmy z nimi.

Dawaj przykład chrześcijańskiego życia

Ucząc się, jak żyć i postępować, często przyswajamy sobie więcej przez obserwację niż przez słuchanie mądrych rad. Przykład życia opartego na Bogu niesie niezwykle dużo informacji. Kiedy założenia i koncepcje są wcielane w życie, stają się zrozumiałe. Twoje życie będzie przykładem dla twojego ucznia. Zaproś go do swojego życia i dziel się nie tylko myślami, ale też tym, kim jesteś.

Buduj silne relacje

Bogu podoba się, gdy Jego dzieci mają silne relacje. W środowisku zaufania i miłości możemy nauczyć się wielu rzeczy. Częścią uroku uczniostwa jest to, że towarzyszy mu osobista troska. Pasterz z miłością troszczy się o owce. Mamy być pasterzami dla naszych uczniów, zachęcać, wzywać i poprawiać, by pomóc im stać się pełnymi wiary naśladowcami Jezusa.

Wskazuj swojemu uczniowi na Słowo Boże

Potrzebujemy nieustannego trwania w Bożym Słowie. Jego objawiona prawda uczy nas, jak myśleć, w co wierzyć i jak przynosić chwałę Panu. Zdrowe uczniostwo zawsze łączy się ze studiowaniem Bożego Słowa.

← Previous Lesson

VOLT

19. Efektywne uczniostwo

"Czyńcie to, czego się nauczyliście, co przejęliście, co usłyszeliście i co zobaczyliście u mnie, a Bóg pokoju będzie z wami."

Filipian 4:9

Niech Bóg uczyni mnie przywódcą na wzór swojego Syna,

bym budował innych innych tak, jak Paweł.

Co i dlaczego

Nauka ze Słowa

Zastosowanie prawdy

Nauczanie Słowa

Budowanie relacji, spędzanie czasu razem

Studium przypadku

Częścią relacji jest bycie przykładem

Włączanie naszych uczniów w Bożą misję

Działanie

szybkie podsumowanie

Dodaj komentarz Anuluj pisanie odpowiedzi